Deze afgelopen periode heb ik het enorm druk gehad met afstuderen. Ik vloog van hot naar her: stage, de universiteit, werk, mijn masterthesis schrijven, verslagen maken etc. In het kleine beetje vrij tijd dat ik overhield was ik bij vrienden en familie.
We hebben sinds ons samen zijn al een aantal problemen gekend. Na de eerste 2 weken vond je al dat ik te weinig tijd met je doorbracht. Dit is in de periode die volgde, zonder dat ik er iets aan kon doen, alleen maar erger geworden.
Toen kwam er het moment dat het echt niet meer werkte tussen ons, ik heb er veel verdriet van gehad. S'avonds voor het slapen gaan lag ik vaak te piekeren: wat had ik kunnen doen om de dingen anders te laten verlopen!?
Af en toe kwam ik nog wel eens langs, maar dit deed ik zonder dat je het merkte. Ik staarde naar je, vroeg mezelf af of jij mij ook mistte.
Stiekem hoopte ik al die maanden dat het weer beter zou gaan tussen ons. Dat ik je weer wat vaker zou zien en dat we samen weer nieuwe dingen konden ontdekken.
Ik schaam me diep, en vind het echt heel erg.
Op deze manier probeer ik je mijn gevoelens te tonen, en hoop ik dat je meer begrip hebt voor mijn situatie.
Ik hoop dat we in de toekomst weer meer tijd samen kunnen doorbrengen.
Lieve blog het spijt me enorm dat ik je zo verwaarloosd heb !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten